Á Bessastöðum

Ring .. ring .. Íslenskt símanúmer, tökum íslenska svarið á þetta.

 

“Hallóóó, Ólafur Ragnar hér”.  “Óli, blessaður.  Steini hérna”.  Ó fokk ..

 

“Hvað er að frétta ?  Ertu orðinn hress kallinn ?  Tilbúinn í slaginn ??“. 

Æ ekki eitt svona símatal í viðbót.  Skallinn orðinn ofvirkur strax og klukkan ekki orðin níu.  Örugglega búinn að hlaupa og sturta í sig þessu rótsterka kaffieitri.

“Jú, maður er allur að koma til, þarf nú meira en smá feilpúst til að slá mig út af laginu”.  “Gott, gott.  Eru menn þá tilbúnir í kosningaslaginn á laugardag ?”

“Jaaaa, það er nú ekki mikill slagur hjá okkur Dorrit, við þurfum að mæta í einhverja kokteila og svona  en annars verður þetta rólegt, annað en hjá þér Steini minn”.

 “Já að verður gaman hjá okkur Vinstrihreyfingugrænuframboði.  Við sjáum fram á stórsigur !”

Fokk hvað þetta nafn fer í taugarnar á mér.  Af hverju getur maðurinn ekki bara kallað þetta Vinsrihreyfinguna ?

“Þið kíkið nú í kosningakaffi til okkar í vinstirhreyfingunnigrænuframboði er það ekki ?”

“Ehhh, jaaa kannski ef tími gefst.” 

Sénsinn að ég láti sjá mig, ætla ekki að láta eitra fyrir mér aftur með þessum viðbjóði sem þú ert með á könnunni.  Kallinn er örugglega enn að klára gamlar birgðir af Ríókaffi úr þrotabúi Alþýðubandalagsins.

 

“Ég má reikna með símtali frá þér á sunnudagsmorgunn er það ekki ?”

“Sjáum til, sjáum til.  Bíðum nú fyrst eftir atkvæðatalningunni”

“En þú hringir að sjálfsögðu ekki í Geir, þeir tapa þessum kosningum hvernig sem fer.”

“Heyrðu Steini minn, hún Dorrit er eitthvað að kalla, ég þarf að fara að sinna henni.”

“Já, skilaðu kveðju til hennar.  Og segðu henni að kjósa rétt”.

“Geri það, vertu blessaður”.

 

Hehe, best að vera ekkert að segja honum að Dorrit ætli að kjósa Ómar, henni finnst hann svo fyndinn.